Aloë Vera geschiedenis

ONZE WEBSHOP

Aloë Vera wordt wereldwijd al duizenden jaren gebruikt voor de gunstige invloeden op de gezondheid.

Aloë Vera Barbadenssis Miller door de eeuwen heen.

De plant wordt gebruikt in verschillende culturen. Van de Oude Grieken en Romeinen tot de Babylonische, Indische en Chinese volkeren. George Ebers ontdekte in 1862 de eeuwenoude bekendheid van de plant in een papyrusrol die dateert van 1500 voor Christus. Door de eeuwen heen kreeg de plant zeer uiteenlopende namen: "lelie van de woestijn, wonderplant, brandwondenplant, levenselixir en dokter Aloë" zijn er slechts enkele, de toekenning van zoveel namen duidt op het zeer uiteenlopend gebruik van de plant.
De geschiedenis leert ons dat de vroege Griekse artsen Aloe Vera in hun medicijnen gebruikten. In het begin van onze jaartelling werd door de Griekse arts Dioscorides, die jarenlang in dienst van de Romeinen met de legioenen optrok, het boek “De Matera Medica” geschreven. Hij gaat daarbij zeer enthousiast in op de kwaliteiten die hij aan de plant toeschrijft, bij het gebruik van allerlei in- en uitwendige ongemakken. Hij prijst Aloë om zijn gezondheid bevorderende eigenschappen. Alexander de Grote liet soldaten het sap gebruiken om ze sneller te laten herstellen na ziekten.
De Griek Dioscorides beschreef in het zover bekend oudste kruidenboek (ongeveer 100 jaar voor Christus)ook al de goede invloed van Aloë Vera. "Laat je voeding je medicijn zijn, als je voeding goed is heb je geen medicijn nodig".
" Als je iemand kan genezen door iets te wijzigen in zijn voeding, dan moet je die chemicaliën in een pot laten".
HYPPOCRATES uit KOS (460 – 351 voor Chr).
De Egyptenaren ontdekten meer dan 6000 jaar geleden al het geheim van deze bijzondere plant. Ze gebruikten voor schoonheidsmiddelen en balseming. De eerste serieuze beschrijving van het gebruik vinden we in de Egyptische Papyrus Ebers, een medische beschrijving van vele ziekte beelden en hoe deze te behandelen, die werd geschreven circa 1550 v. Chr. Daarin wordt Aloë Vera twaalf maal vermeld voor zowel in- als uitwendig gebruik. Cleopatra en Nofretete gebruikten het sap van de Aloë Vera om hun huid te verzorgen en er wordt zelfs gezegd dat ze hun schoonheid daaraan te danken hadden! In Azië is de Aloë Vera van oudsher een vast bestanddeel in gezondheidskuren.
Van de Romeinse keizer Tiberius wordt gezegd dat deze het dronk om zijn potentie te vergroten. Marco Polo veroverde het eiland Socrotra alleen voor de Aloë plantages.

In de Middeleeuwen was het zeker één van de meest gebruikte “heilkruiden” voor het bevorderen van de gezondheid. Er was echter één probleem: je moest altijd de hele plant in de buurt hebben, want nadat het blad van de plant is gesneden, verliest de gelei in het blad binnen enkele uren haar heilzame eigenschappen doordat het zich verbindt met zuurstof. Aloë Vera is een voedingsmiddel en we weten al eeuwen lang dat het innemen van Aloë zeer goed is voor de gezondheid. Het bevordert de afweer en het zelfherstellende vermogen van uw eigen lichaam. Het heeft over de gehele wereld een lange lijst van namen gekregen die op de één of andere manier bewondering tot uitdrukking brengen zoals: Brandplant, Wondplant of Wonderplant, in het oude Egypte had het de naam “Plant van onsterfelijkheid” en Christoffel Columbus, die het meenam op zijn zeereizen, noemde het “Apotheek in een pot”. In Rusland noemt men het “Levenselixer” en de Tempelridders noemden het “Elixer van Jeruzalem”. Ook in de bijbel vinden we de Aloë een aantal malen terug. Columbus nam Aloë Vera vanuit Spanje (Gran Canaria) mee op zijn overzeese reizen voor zijn zeelieden voor alledaagse problemen. De Maya Indianen gaven deze bijzondere woestijnplant de toepasselijke naam: 'Eeuwige Jeugd'.